Ptuj
 |
 |
De eerste sporen van bewoning stammen uit de nieuwe steentijd. In de Romeinse tijd was Ptuj de grootste nederzetting in het gebied, dat het huidige Slovenië omvat. Ten tijde van keizer Augustus (23 september 63 v.Chr. - 14 n.Chr.) had Ptuj, gelegen op de belangrijke route naar Pannonië (het latere Hongarije), slechts betekenis als militaire post. Toen de grens van het Romeinse Rijk zich in 15 in de richting van de Donau verplaatste, zette de ontwikkeling naar een burgernederzetting in. Aan het eind van de 1e eeuw verkreeg Ptuj stadsrechten en de status van colonia (Colonia Ulpia Traiana Peotovio). Het religieuze leven kende de Romeinse godsdienst, vooral ook de wijdverbreide verering van de van oorsprong Oosterse godheid Mithras, aan wie in Ptuj vier tempels gewijd waren. In de 4e en 5e eeuw kwam de stad onder de Goten. Nadat de Romeinen wederom voor korte bezit innamen van Ptuj, volgden in 526 de Franken als nieuwe heersers. Deze werden al snel geconfronteerd met nieuwe bewoners: in 546 vestigden zich er de Longobarden en in 568 de Slaven. In 874 kwam de stad en omgeving aan de bisschoppen van Salzburg.
De stad was eeuwenlang grotendeels Duitstalig. Volgens de census van 1910 sprak 86 % van de bevolking Duits. Omdat het platteland volledig Sloveens-talig was, kwam de stad na de eerste wereldoorlog bij Joegoslavië. Het aantal Duitstaligen nam daarna snel af, de laatsten werden na de tweede wereldoorlog verdreven.
